De vraag of door de dood het persoonlijk bestaan ophoudt of verder gaat houdt menigeen bezig. Daar ga ik het volgende over zeggen en ik houd het kort.
Iets geloven geeft geen antwoord want het is slechts geloof en geen weten. Wie echter bij zichzelf te rade gaat, het innerlijk weten raadpleegt en onderzoekt vindt het antwoord. Het is geen antwoord waarmee anderen kunnen worden overtuigd, maar dat hoeft ook niet. Het is een persoonlijk weten dat anderen op dezelfde wijze bij zichzelf kunnen vinden.
De wetenschap geeft geen definitief uitsluitsel. Nog niet. Wel zijn grote namen, vooral daar in de fysica waar aan het front van de verwerving van nieuwe kennis wordt gewerkt, tot de overtuiging gekomen dat het onstoffelijke voorafgaat aan de stof. M.a.w. eerst is er geest/bewustzijn en materie volgt. Dus omgekeerd aan het 19e-eeuwse beeld dat in meerderheid wordt aangehangen.
Hieruit volgt dat er geen noodzaak is om de fysieke dood te verbinden met het einde van het niet-fysieke persoonlijke bestaan. Dat wat onstoffelijk is, in een andere dimensie bestaat, is niet afhankelijk van materie. De binding daarmee is tijdelijk en het verbreken daarvan stopt de mogelijkheid om in de stof te ervaren. Wat misschien een handicap is maar geen bestaanseinde inhoudt.
Zo is de vraag of ons persoonlijke bestaan voortgaat langs twee routes - die van het eigen innerlijke weten en die van bepaalde inzichten van de wetenschap - positief beantwoord.
Jim van der Heijden